ကမ္ဘာကြီးရဲ့အရွယ်အစားဟာ လူတယောက်နဲ့ယှဥ်ရင် အင်မတန်မှကြီးမားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီကမ္ဘာ့စက်ဝန်းအရွယ်အစားကိုပဲ တုတ်ချောင်းတချောင်းရဲ့အရိပ်ကိုသုံးပြီးတိုင်းတာတွက်ချက်လို့ရပါတယ်။ ဒီနည်းလမ်းနဲ့ဘီစီ ၃ရာစုလောက်က ဂရိပညာရှင်တဦးက ကမ္ဘာ့စက်ဝန်းကိုတိုင်းတာခဲ့ဖူးပြီး အတော်လေးတိကျတဲ့အဖြေကိုလည်းရခဲ့ပါတယ်။
အီရာတိုသေးနီးစ် ဟာဂရိလူမျိုး သင်္ချာပညာရှင်တဦးဖြစ်ပြီး နာမည်ကျော် အလက်ဇန်းဒြီးယားမြို့စာကြည့်တိုက်ရဲ့ စာကြည့်တိုက်မှူးလည်းဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီခေတ်အခါက အလက်ဇန်းဒြီးယားစာကြည့်တိုက်ဆိုတာ ကမ္ဘာ့စွယ်စုံကျမ်းကြီးလို့ပြောရလောက်အောင် ပညာရပ်ပေါင်းစုံက စာပေအမျိုးမျိုးအစုံအလင်ရှိခဲ့တာပါ။ အဲဒီကစာကြည့်တိုက်မှူးဖြစ်တဲ့ အီရာတိုသေးနီးစ်ဟာလည်း ဗဟုသုတအလွန်ကြွယ်ဝပြီး သင်္ချာပညာ ပထဝီပညာ နဲ့ နက္ခတ္တဗေဒပညာတွေကိုအထူးကျွမ်းကျင်ပါတယ်။
အလက်ဇန်းဒြီးယားမြို့နဲ့ ၈၀၀ ကီလိုမီတာအကွာမှာ ဆိုင်ရင်း ဆိုတဲ့မြို့တမြို့ရှိပါတယ်။ အဲဒီမြို့မှာနာမည်ကြီးရေတွင်းတတွင်းရှိပါတယ်။ အဲဒါကတော့ summer solstice နေ့ (နှစ်တနှစ်ရဲ့ နေ့တာအရှည်ဆုံးနေ့) မွန်းတည့်ချိန်မှာ နေရောင်ဟာ အဲဒီရေတွင်းတည့်တည့်ကိုထောင့်မှန်ကျပြီးဘာအရိပ်မှမထွက်တာပါပဲ။
ဒါကိုအီရာတိုသေးနီးစ်ကသိထားပါတယ်။ သူကအဲဒီ summer solstice နေ့မွန်းတည့်ချိန်မှာပဲ သူနေထိုင်ရာ အလက်ဇန်းဒြီးယားမြို့မှာ တုတ်တချောင်းကိုထောင်ကြည့်ပါတယ် နေမွန်းတည့်ချိန်ဖြစ်ပေမယ့် တုတ်မှာအရိပ်ကျနေတာကိုတွေ့ရပါတယ် သူကအဲဒီအရိပ်ရဲ့စောင်းနေတဲ့ဒီဂရီကိုတိုင်းတာလိုက်ပါတယ်။
အဲဒီကာလက ကမ္ဘာလုံး ကမ္ဘာပြား အယူအဆမျိုးစုံရှိနေတာပါ။ အီရာတိုသေးနီးစ်ကတော့ ကမ္ဘာလုံးတာကိုသိရှိယုံကြည်သူဖြစ်ပြီး အခုလို တနေရာကအရိပ်ထွက် နောက်တနေရာကအရိပ်မထွက်ဘူးဆိုတာဟာလည်း ကမ္ဘာကလုံးနေပြီး အဲဒီအဝန်းအဝိုင်းကြောင့် တနေရာမှာနေရောင်တည့်တည့်ကျပြီးနောက်တနေရာမှာတော့အနည်းငယ်စောင်းနေရတာဖြစ်ကြောင်းတွက်ဆမိပါတယ်။
သင်္ချာပညာအရ စက်လုံးတလုံးရဲ့မျက်နှာပြင်ပေါ် ထောင့်မှန်ကျထောင်ထားတဲ့မျဥ်းနှစ်ကြောင်းကိုနောက်ပြန်ဆက်ဆွဲရင် စက်လုံးရဲ့ဗဟိုမှာဆုံပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ ကမ္ဘာဟာစက်လုံး မျဥ်းနှစ်ကြောင်းက ဆိုင်ရင်းမြို့ကရေတွင်းနဲ့ အလက်ဇန်းဒြီးယားကအီရာတိုသေးနီးစ်ရဲ့တုတ်ချောင်းတို့ဖြစ်နေမယ်ဆိုရင် အဲဒီမျဥ်းတွေကိုနောက်ပြန်ဆက်ဆွဲကြည့်ရင် ကမ္ဘာ့ဗဟိုချက်နေရာမှာဆုံပါလိမ့်မယ်။ အရိပ်ရယ် ရေတွင်းရယ် နေရောင်ရယ်ဟာမျဥ်းပြိုင်တွေဖြစ်လို့ ကမ္ဘာ့ဗဟိုချက်မှာဆုံတဲ့နေရာကထောင့်ဟာလည်း တုတ်ချောင်းရဲ့အရိပ်ကျတဲ့ထောင့်နဲ့တူညီနေပါလိမ့်မယ်။ (မျဥ်းပြိုင်နှစ်ကြောင်းကိုဖြတ်မျဥ်းတကြောင်းကဖြတ်သောအခါဖြစ်ပေါ်လာသောဂုဏ်သတ္တိ)
ရေတွင်းနဲ့အီရာတိုသေးနီးစ်တို့အကွာအဝေးဟာ ကီလိုမီတာ ၈၀၀ လောက်ရှိပါတယ်။
အရိပ်ရဲ့ထောင့်(ဗဟိုချက်ကထောင့်) ဟာလည်း ၇.၂ ဒီဂရီပါ
စက်လုံးရဲ့စက်ဝန်းတပတ်လည်ဟာ ၃၆၀ ဒီဂရီရှိပါတယ်။
ဒါဆိုသုံးချက်တွက်နည်းနဲ့
၇.၂ဒီဂရီ မှာ ၈၀၀ ကီလိုမီတာရှိရင် ၃၆၀ တပတ်လည်ဆိုဘယ်လောက်လဲတွက်ကြည့်နိုင်ပါတယ်။
အီရာတိုသေးနိီးစ်ရဲ့တွက်ချက်မှုအရ ကီလိုမီတာ ၄၀၀၀၀ ပါ။
ဒီနေ့ခေတ် အဆင့်မြင့်တဲ့နည်းပညာတွေနဲ့တိုင်းတာတွက်ချက်မှုအရ ကမ္ဘာ့စက်ဝန်းဟာ ၄၀၀၇၅ ကီလိုမီတာရှိပါတယ် အလွဲက တစ် ရာခိုင်နှုန်းတောင်မရှိပါဘူး ဘီစီသုံးရာစုက လူတယောက်ရဲ့တိုင်းတာတွက်ချက်နိုင်မှုဟာ အံ့မခန်းပါပဲ ဒါဟာသင်္ချာပညာရဲ့လှပမှုလည်းဖြစ်ပါတယ်။
ရှင်းလင်းချက်များ
၁။ အီရာတိုသေးနီးစ် ဟာ ဂရိအတိုင်းအတာ စတာဒီယာယူနစ်နဲ့တိုင်းတာတွက်ချက်ခဲ့တာဖြစ်ပြီး မှတ်တမ်းအရ ကမ္ဘာ့သက်ဝန်းဟာ ၂၅၀၀၀၀ စတာဒီယာ လို့သိရပါတယ် စတာဒီယာယူနစ်ဟာ ဂရိခေတ်အားကစားကွင်းကျယ်ကြီးတွေရဲ့အကျယ်ကိုစံယူတဲ့စနစ်ဖြစ်ပြီး တကွင်းနဲ့တကွင်း အကျယ်မညီကြတာကြောင့် ယူနစ်ပြောင်းတဲ့အခါ အတိအကျပြောဖို့ခက်ပါတယ် အဲဒါကြောင့်အများနဲ့ရင်းနှီးပြီးဖြစ်တဲ့ကီလိုမီတာနဲ့သာတွက်ချက်ပြခဲ့တာပါ။
၂။ အီရာတိုသေးနီးစ်တို့ခေတ်က ကမ္ဘာလုံးတယ်ဆိုတဲ့အဆိုပြုချက်ကို သင်္ချာနဲ့နက္ခတ္တဗေဒအရသက်သေပြချက်မှတ်တမ်းတွေရှိခဲ့ပြီး အဲဒီခေတ်ကဂရိအများစုဟာကမ္ဘာလုံးကြောင်းယုံကြည်လက်ခံနေကြပြီဖြစ်ပါတယ်။ ကမ္ဘာဟာအလုံးဖြစ်ကြောင်းပထမဆုံးလက်တွေ့ကမ္ဘာပတ်ခရီးသွားသက်သေပြချက်ကိုတော့ ၁၆ရာစုအစောပိုင်းကျမှ ဥရောပသားတွေကပြသနိုင်ခဲ့ပါတယ်။
၃။ အီရာတိုသေးနီးစ်ဟာ သင်္ချာပညာသာမက ပထဝီပညာနဲ့ နက္ခတ္တဗေဒပညာဆိုင်ရာလေ့လာချက်တွေလည်းပြုလုပ်ခဲ့ပြီးမှတ်တမ်းတွေထားရှိခဲ့ပါတယ်။ လတ္တီကျု လောင်ဂျီကျု မျဥ်းစနစ်တွေကိုပထမဆုံးမိတ်ဆက်ခဲ့သူလည်းဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီအပြင်ဂရိခေတ်ကဗျာရှည်တချို့နဲ့ သမိုင်းဆိုင်ရာမှတ်တမ်းမှတ်ရာတွေကိုလည်းပြုစုခဲ့ပါသေးတယ်။ အဲဒီထဲမှာမှ ကမ္ဘာ့အဝန်းကိုတိုင်းတာတွက်ချက်ခဲ့တာကတော့နာမည်အကြီးဆုံးဖြစ်ပြီး ဘီစီ သုံးရာစုက လူတယောက်ရဲ့ကြီးမားတဲ့အောင်မြင်မှုနဲ့ သင်္ချာပညာရဲ့ခမ်းနားမှုကိုဖော်ကျူးပြနေတဲ့အချက်ပဲဖြစ်ပါတယ်။
