Discover postsExplore captivating content and diverse perspectives on our Discover page. Uncover fresh ideas and engage in meaningful conversations
{ ရခိုင်ရိုးရာ ငစည်ရှာ ပြဇာတ်အကြောင်း }
Part(1)
▬▬▬▬
ရခိုင်ရိုးရာ ငစည်ရှာရာဇ၀င်ပြဇာတ်ကြီးသည် ရခိုင်ပြည်နယ်တွင် ထင်ရှားသောပြဇာတ်ဖြစ်သည်။ ရခိုင် ယဉ် ကျေးမှုကို အရေးပါ အရာရောက်အောင် ထောက်ပံ့ပေးသော ပြဇာတ်တစ်စောင်လည်း ဖြစ်သည်။ ယခုလက်ရှိအချိန်အခါတွင် ငစည်တတ်များလည်း ရှားပါး ပျောက်ကွယ်နေချိန်ဖြစ်၍ မူရင်းဇာတ်အတိုင်း အနှစ်သာရပြည့်ဝသော ပြဇာတ်အဖြစ် ကပြနိုင်သူ ရှားပါးနေပြီဖြစ်သည်။ နဂိုမူလမှာလည်း ပျက်စပြု နေပြီဖြစ်သည်။ နဂိုမူရင်းဇာတ်ချင်းသည်လည်း နောက်မကြာမီတွင် ပျောက်ကွယ်သွား နိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ယဉ်ကျေးမှုတစ်ရပ် မကွယ်ပျောက်ရအောင် ပြန်လည် တင်ပြရခြင်း ဖြစ်သည်။
ငစည်ရာဇ၀င် ပြဇာတ်ကို စီစဉ်တင်ပြသူမှာ မင်းဟရီလက်ထက် အမှုထမ်းသော အမတ်ကြီး ဦးဒိုးဝေ ဖြစ်သည်။ အခြားတစ်ဦး ဦးဒိုးဝေဆိုလျှင် ရခိုင်ပြည်နယ်၌ သာမက မြန်မာပြည်တလွှားကပင် ရာဇ၀င်ဆရာအဖြစ် သိကြပါသည်။ သက္ကရာဇ် ၁၁၂၆ ခုနှစ်တွင် နန်းတက်သော အဘယမဟာရာဇာ လက်ထက်တွင် အမတ်ကြီးအဖြစ်အမှုထမ်းစဉ် လေးဆယ့် ရှစ်အင်္ဂါ ရှိသော ရာဇ၀င်ကျမ်းတစ်စောင်ကို ပြုစုခဲ့သည်။ဤနေရာ၌ ပေရွက်(၁၂) ရွက်ကို တစ်အင်္ဂါ ဟု ခေါ်သည်။ဤရာဇ၀င်ကြီး၌ (၄၈)အင်္ဂါဆိုလျှင် ပေရွက်ပေါင်း(၅၇၆)ရွက် ရှိသည်။ ၄င်း ရာဇ၀င်ကို ဒိုးဝေရာဇ၀င် ဟုခေါ်သည်။ ရာဇ၀င်ဆရာ အဖြစ် လည်းကောင်း ၊ပညာရှိ အမတ် အဖြစ်လည်းကောင်း သိကြသော ဦးဒိုးဝေမှာ မြောက်ဦးခေတ်နောက်ပိုင်းမှ ထင်ရှား လာသူ ဖြစ်သည်။စစ်စစ် ဤဦးဒိုးဝေမှာ ပြဇာတ်ရေးသူမဟုတ် ရာဇ၀င်ဆရာ တစ်ယောက် သာဖြစ်သည်။
ပြဇာတ်ရေးဆရာ ဦးဒိုးဝေသည်(၉၈၄)ခုနှစ်တွင် သီရိသုဓမ္မာရာဇာဘွဲ့အမည်နှင့် နန်းတက်သော မင်းဟရီ လက်ထက်၌ ရမ်းဗြဲမြို့စားအမတ်ကြီးဖြစ်သည်။ ရွှေနန်းတော်၌ အရေးပါ အရာရောက်သော အမတ်ကြီးဖြစ်ပြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးနတ်သျှင်မယ် ၏အတွင်း၀န်အမတ်ကြီးလည်း ဖြစ်သည်။ ဘုရင်သီရိ သုဓ မ္မရာဇာလက်ထက်တွင်ထင်ရှားခဲ့သော လေးမြို့စား ငလက်ရုံး၊ လောင်းကြက်စား ငကုသလတို့နှင့်အတူ အမှုထမ်းခဲ့သော ဟူးရားသူကြီး မင်းကျော်၏ သားဖြစ်သည်။
ဘုရင် သီရိသုဓမ္မရာဇာ ကို မိဖုရား နတ်သျှင်မယ် ကလောင်းကြက်စား အမတ် ငကုသလ နှင့် ပူပေါင်း၍ ပယောဂနည်းဖြင့် လုပ်ကြံသောအခါ အမတ်ကြီး ဦးဒိုးဝေသည် ဘုရင့်အမတ် ငလက်ရုံးနှင့်အတူ ရှင်ဘုရင်ဘက်မှ နေခဲ့သည်။ မိဖုရား၏ နန်းတွင်းအရေးတော်ပုံ အောင်မြင်ကာနီးတွင် အမတ်ငလက်ရုံးသည် အသက်လွတ်ရာ လွတ်ကြောင်း ကန်သာရေကြည် သို့ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်လေသည်။ အမတ်ကြီး ဦးဒိုးဝေ လည်း မာန်အောင်ကျွန်းသို့ ထွက်ပြေးတိမ်း ရှောင်လေသည်။ မြောက်ဦးမှ ရေခြားမြေခြား မာန်အောင် ကျွန်းသည် ဦးဒိုးဝေအတွက် အသက်ဘေးမှ လုံခြုံသော နေရာဖြစ်သည်။ ဤသို့ မိဖုရားကြီး နတ်သျှင်မယ်၏ သစ္စာမရှိမှု၊ နန်းတွင်းလုပ်ကြံမှုကို အများပြည်သူများ သိရှိစေရန် အတွက် အမတ်ကြီးဦးဒိုးဝေသည် ငစည် ရာဇ၀င် သို့မဟုတ် ငစည်ပြဇာတ်ကို ရေးသားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ပြဇာတ်၏ ဇာတ်အိမ်ဖွဲ့ပုံမှာ အတော်ပင် ကျယ်၀န်းပြီး အနှစ်သာရနှင့်ပြည့်၀သည်။ ပထမတွင် အကသမား၏ ပဏါမနိဒါန်း၊ ဒုတိယတွင် ကျောက်ရိုးသိုက်စကား၊ တတိယတွင် ဇာတ် စကားနှင့် ဇာတ်ချင်း များ၊စတုတ္ထတွင် အကသမား၏ နိဂုံးချုပ်စကားတို့ဖြစ်သည်။ ကျောက်ရိုး သိုက်မှာ (စစ်တကောင်းစား အမတ် ကြီး ပညာကျော်၏သား စစ်တကောင်းမြို့စား ပညာ ဝံသ ဘွဲ့ခံ ကျီးညိုမှ မွေးသော) လေးမြို့စားအမတ် ငလက်ရုံးရေးသားစီရင်ခဲ့သော သိုက်စကား များ ဖြစ် သည်။
ငစည်ရာဇ၀င်တွင် အဓိက လိုအပ်ချက်ပစ္စည်းများမှာ-
(၁) လက်ထောင်းဆုံကြီးတစ်လုံး၊
(၂) လှော်တက်တစ်ချောင်း၊
(၃) ငါးသဲ့သော ယက်သဲ့တစ်ခု၊
(၄) ငါးထည့်သော ပလိုင်းတစ်ခု၊
(၅) တောင်းတစ်လုံး တို့ဖြစ်သည်။
ဤပစ္စည်းငါးမျိုးတို့မှာ ပြဇာတ်၌ မပါမဖြစ်သော အခမ်းအနားပစ္စည်းတို့ပင်ဖြစ်သည်။ ပြဇာတ်၏ ထူးခြားချက်မှာ တစ်ဦးတည်းက ကပြရသဖြင့် မြန်မာကွက်စိပ်အဟောနှင့် ဆင်တူရိုးမှား ဖြစ်သော်လည်း သေသေချာချာလေ့လာလျှင် ကွက်စိပ်ဟောသကဲ့သို့မဟုတ်ဘဲ တမူထူးခြား သည်ကို တွေ့ရှိရသည်။ ဤသည်ပင်လျှင် ပြဇာတ်၏ထူးခြားချက်ဖြစ်သည်။
#ရမ္မာဝတီ-ဇီဝဇိုး (မူရင်းဆောင်းပါးရှင်) နှင့် လိုင်းပေါ်သို့ ပထမဆုံးတင်ခဲ့သူအား လေးစားစွာဖြင့်။
{ ရခိုင်ရိုးရာ ငစည်ရှာ ပြဇာတ်အကြောင်း }
Part(1)
▬▬▬▬
ရခိုင်ရိုးရာ ငစည်ရှာရာဇ၀င်ပြဇာတ်ကြီးသည် ရခိုင်ပြည်နယ်တွင် ထင်ရှားသောပြဇာတ်ဖြစ်သည်။ ရခိုင် ယဉ် ကျေးမှုကို အရေးပါ အရာရောက်အောင် ထောက်ပံ့ပေးသော ပြဇာတ်တစ်စောင်လည်း ဖြစ်သည်။ ယခုလက်ရှိအချိန်အခါတွင် ငစည်တတ်များလည်း ရှားပါး ပျောက်ကွယ်နေချိန်ဖြစ်၍ မူရင်းဇာတ်အတိုင်း အနှစ်သာရပြည့်ဝသော ပြဇာတ်အဖြစ် ကပြနိုင်သူ ရှားပါးနေပြီဖြစ်သည်။ နဂိုမူလမှာလည်း ပျက်စပြု နေပြီဖြစ်သည်။ နဂိုမူရင်းဇာတ်ချင်းသည်လည်း နောက်မကြာမီတွင် ပျောက်ကွယ်သွား နိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ယဉ်ကျေးမှုတစ်ရပ် မကွယ်ပျောက်ရအောင် ပြန်လည် တင်ပြရခြင်း ဖြစ်သည်။
ငစည်ရာဇ၀င် ပြဇာတ်ကို စီစဉ်တင်ပြသူမှာ မင်းဟရီလက်ထက် အမှုထမ်းသော အမတ်ကြီး ဦးဒိုးဝေ ဖြစ်သည်။ အခြားတစ်ဦး ဦးဒိုးဝေဆိုလျှင် ရခိုင်ပြည်နယ်၌ သာမက မြန်မာပြည်တလွှားကပင် ရာဇ၀င်ဆရာအဖြစ် သိကြပါသည်။ သက္ကရာဇ် ၁၁၂၆ ခုနှစ်တွင် နန်းတက်သော အဘယမဟာရာဇာ လက်ထက်တွင် အမတ်ကြီးအဖြစ်အမှုထမ်းစဉ် လေးဆယ့် ရှစ်အင်္ဂါ ရှိသော ရာဇ၀င်ကျမ်းတစ်စောင်ကို ပြုစုခဲ့သည်။ဤနေရာ၌ ပေရွက်(၁၂) ရွက်ကို တစ်အင်္ဂါ ဟု ခေါ်သည်။ဤရာဇ၀င်ကြီး၌ (၄၈)အင်္ဂါဆိုလျှင် ပေရွက်ပေါင်း(၅၇၆)ရွက် ရှိသည်။ ၄င်း ရာဇ၀င်ကို ဒိုးဝေရာဇ၀င် ဟုခေါ်သည်။ ရာဇ၀င်ဆရာ အဖြစ် လည်းကောင်း ၊ပညာရှိ အမတ် အဖြစ်လည်းကောင်း သိကြသော ဦးဒိုးဝေမှာ မြောက်ဦးခေတ်နောက်ပိုင်းမှ ထင်ရှား လာသူ ဖြစ်သည်။စစ်စစ် ဤဦးဒိုးဝေမှာ ပြဇာတ်ရေးသူမဟုတ် ရာဇ၀င်ဆရာ တစ်ယောက် သာဖြစ်သည်။
ပြဇာတ်ရေးဆရာ ဦးဒိုးဝေသည်(၉၈၄)ခုနှစ်တွင် သီရိသုဓမ္မာရာဇာဘွဲ့အမည်နှင့် နန်းတက်သော မင်းဟရီ လက်ထက်၌ ရမ်းဗြဲမြို့စားအမတ်ကြီးဖြစ်သည်။ ရွှေနန်းတော်၌ အရေးပါ အရာရောက်သော အမတ်ကြီးဖြစ်ပြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးနတ်သျှင်မယ် ၏အတွင်း၀န်အမတ်ကြီးလည်း ဖြစ်သည်။ ဘုရင်သီရိ သုဓ မ္မရာဇာလက်ထက်တွင်ထင်ရှားခဲ့သော လေးမြို့စား ငလက်ရုံး၊ လောင်းကြက်စား ငကုသလတို့နှင့်အတူ အမှုထမ်းခဲ့သော ဟူးရားသူကြီး မင်းကျော်၏ သားဖြစ်သည်။
ဘုရင် သီရိသုဓမ္မရာဇာ ကို မိဖုရား နတ်သျှင်မယ် ကလောင်းကြက်စား အမတ် ငကုသလ နှင့် ပူပေါင်း၍ ပယောဂနည်းဖြင့် လုပ်ကြံသောအခါ အမတ်ကြီး ဦးဒိုးဝေသည် ဘုရင့်အမတ် ငလက်ရုံးနှင့်အတူ ရှင်ဘုရင်ဘက်မှ နေခဲ့သည်။ မိဖုရား၏ နန်းတွင်းအရေးတော်ပုံ အောင်မြင်ကာနီးတွင် အမတ်ငလက်ရုံးသည် အသက်လွတ်ရာ လွတ်ကြောင်း ကန်သာရေကြည် သို့ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်လေသည်။ အမတ်ကြီး ဦးဒိုးဝေ လည်း မာန်အောင်ကျွန်းသို့ ထွက်ပြေးတိမ်း ရှောင်လေသည်။ မြောက်ဦးမှ ရေခြားမြေခြား မာန်အောင် ကျွန်းသည် ဦးဒိုးဝေအတွက် အသက်ဘေးမှ လုံခြုံသော နေရာဖြစ်သည်။ ဤသို့ မိဖုရားကြီး နတ်သျှင်မယ်၏ သစ္စာမရှိမှု၊ နန်းတွင်းလုပ်ကြံမှုကို အများပြည်သူများ သိရှိစေရန် အတွက် အမတ်ကြီးဦးဒိုးဝေသည် ငစည် ရာဇ၀င် သို့မဟုတ် ငစည်ပြဇာတ်ကို ရေးသားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ပြဇာတ်၏ ဇာတ်အိမ်ဖွဲ့ပုံမှာ အတော်ပင် ကျယ်၀န်းပြီး အနှစ်သာရနှင့်ပြည့်၀သည်။ ပထမတွင် အကသမား၏ ပဏါမနိဒါန်း၊ ဒုတိယတွင် ကျောက်ရိုးသိုက်စကား၊ တတိယတွင် ဇာတ် စကားနှင့် ဇာတ်ချင်း များ၊စတုတ္ထတွင် အကသမား၏ နိဂုံးချုပ်စကားတို့ဖြစ်သည်။ ကျောက်ရိုး သိုက်မှာ (စစ်တကောင်းစား အမတ် ကြီး ပညာကျော်၏သား စစ်တကောင်းမြို့စား ပညာ ဝံသ ဘွဲ့ခံ ကျီးညိုမှ မွေးသော) လေးမြို့စားအမတ် ငလက်ရုံးရေးသားစီရင်ခဲ့သော သိုက်စကား များ ဖြစ် သည်။
ငစည်ရာဇ၀င်တွင် အဓိက လိုအပ်ချက်ပစ္စည်းများမှာ-
(၁) လက်ထောင်းဆုံကြီးတစ်လုံး၊
(၂) လှော်တက်တစ်ချောင်း၊
(၃) ငါးသဲ့သော ယက်သဲ့တစ်ခု၊
(၄) ငါးထည့်သော ပလိုင်းတစ်ခု၊
(၅) တောင်းတစ်လုံး တို့ဖြစ်သည်။
ဤပစ္စည်းငါးမျိုးတို့မှာ ပြဇာတ်၌ မပါမဖြစ်သော အခမ်းအနားပစ္စည်းတို့ပင်ဖြစ်သည်။ ပြဇာတ်၏ ထူးခြားချက်မှာ တစ်ဦးတည်းက ကပြရသဖြင့် မြန်မာကွက်စိပ်အဟောနှင့် ဆင်တူရိုးမှား ဖြစ်သော်လည်း သေသေချာချာလေ့လာလျှင် ကွက်စိပ်ဟောသကဲ့သို့မဟုတ်ဘဲ တမူထူးခြား သည်ကို တွေ့ရှိရသည်။ ဤသည်ပင်လျှင် ပြဇာတ်၏ထူးခြားချက်ဖြစ်သည်။
#ရမ္မာဝတီ-ဇီဝဇိုး (မူရင်းဆောင်းပါးရှင်) နှင့် လိုင်းပေါ်သို့ ပထမဆုံးတင်ခဲ့သူအား လေးစားစွာဖြင့်။
ကိုယ်ချင်းစာတရား
ကိုယ်ချင်းစာတယ်ဆိုတာ မိမိအတ္တတခုတည်းကိုမကြည့်ပဲ တဖက်လူ ခံစားချက်ကိုပါ သူ့နေရာက ဝင်ကြည့်ပေးတာ...
ကိုယ်ချင်းစာတယ်ဆိုတာ သူများက မကောင်း
မိမိကသာကောင်းတယ်လို့ မပြောတတ်တာ..
ကိုယ်ချင်းစာတယ်ဆိုတာ မိမိမှာ အခက်အခဲ ဖြစ်နေရင်တောင် သူများကို ပေးကမ်းချင်စိတ်ရှိတာ..
ကိုယ်ချင်းစာတယ်ဆိုတာ တပါးလူရဲ့နေရာ၊အဆောင်အယောင်၊စည်းစိမ်ဥစ္စာကို မနာလိုဖြစ်မှု ကင်းတာ..
ကိုယ်ချင်းစာတယ်ဆိုတာ အမှားအမှန်ဆိုတာထက် မှားနေတဲ့လူ ကို အထင်မသေးပဲ တည့်မတ်ပေးတာ..
ကိုယ်ချင်းစာတယ်ဆိုတာ ဘဝတူဖြစ်နေမှ
စာနာတာမဟုတ်ဘူး လူတိုင်းအတွက်ထားတတ်သင့်တဲ့ အယူအဆတစ်ခုပါ။
ကိုယ်ချင်းစာတတ်ကြပါစေ။
#myspaceadmin
#frankiestories