Part-3
*“ရှားရှားပါးပါး ဒေါသ”
ထုံးစံအတိုင်း ရောက်တတ်ရာရာ၊ အရှေ့အကြောင်း၊ အနောက်အကြောင်း၊ စာအကြောင်း၊ ကဗျာအကြောင်း သောင်းပြောင်းထွေလာပြောကြ၊ ဟောကြ၊ ဆွေးနွေး ကြ၊ မေးကြမြန်းကြ၊ ဖြေကြနဲ့ ပွဲကစည်လာသည်နဲ့အမျှ ဦးနီ+ဒေါ်ကြည်တို့ကလည်း ရေနွေးကြမ်း မနားတမ်းတည်ပေးထည့်ပေးနေတယ်။ ဒိုင်ခံဟောပြော ဖြေကြားပေး နေသူကတော့ “ဆရာနိုး”ပါပဲ။ တစ်ခါတစ်ရံ ကဗျာနဲ့ပတ်သက်လို့တော့ ဆရာမိုး ပြောပါတယ်။ ဒါတောင် မော်ဒန်ကဗျာဆိုရင် ဆရာနိုးပဲ ဆွေးနွေးတာများပါ တယ်။
ဒီလို ဆွေးနွေးရင်း ပြောကြရင်းနဲ့ နေလုံးကြီးကလည်း ဝင်လုဆဲဆဲ မှောင်စပျို့၊ တော့ လူစုခွဲကြပါပြီ။ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွား၊ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်ကြတော့တာပါပဲ” ဆရာမိုးနဲ့ ကျွန်တော်တို့ကတော့ ကိုယ့်အိမ်ပုဂံခြံဝင်းကို မြန်းခဲ့ကြပါတော့တယ်။
လူကြီး လူငယ်အစုံ၊ စည်းစည်းလုံးလုံး ညီညီညွတ်ညွတ် တိုင်တိုင်ပင်ပင် ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိကြတဲ့ သောကြာဝိုင်းကြီးဟာ ဆရာမိုး ပညာရေးဝန်ကြီးဌာနက အလုပ်ရပ်စဲလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ သောကြာဝိုင်းလည်း နိဂုံးချုပ်သွားပါတော့တယ်။
ဆရာမိုး အလုပ်က ရပ်စဲခံလိုက်ရတဲ့အကြောင်းရင်းကတော့ ကျေးဇူးရှင်ကို ကျေးဇူးဆပ်တဲ့အနေနဲ့ စာသင်မိသည့်အတွက် ပညာရေးဝန်ကြီးဌာနက ထုတ်ပြန်တဲ့ ကျူရှင်ဥပဒေသစ်နဲ့ ငြိစွန်းလို့ဆိုပြီး ရပ်စဲခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
ဆရာမိုး ကျေးဇူးရှင်ကို ကျေးဇူးဆပ်လိုက်ရတဲ့ တန်ဖိုးပမာဏဟာ အင်မတန် ကြီးမားပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဝန်ထမ်းလုပ်သက် နှစ်နှစ်ဆယ်၊ သုံးဆယ် ရှိတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ပင်စင်စတဲ့ ခံစားခွင့်တစ်စုံတစ်ရာ တစ်ပြားတစ်ချပ်မှ မရရှိဘဲ အသားလွတ် အဖြုတ်ခံလိုက်ရခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပါတယ်။
သောကြာဝိုင်းလည်း မရှိတော့ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်း သူငယ်ချင်းတွေ မဆုံဖြစ်ကြတော့တဲ့အပြင် ကိုဗစ် ကျန်းမာရေးပြဿနာ၊ နိုင်ငံရေးပြဿနာ၊ စီးပွားရေး အခက်အခဲတွေကြောင့် မိတ်ဆွေတွေကွဲသွားလိုက်ကြတာ နှစ်ပေါင်းများစွာ မဆုံဖြစ် ကြတော့ပါ။ ဒီအချိန်အတွင်းမှာပဲ ကိုဗစ်နဲ့ ပါသွားသူတွေ၊ ကျန်းမာရေးချို့တဲ့ ချည့်နဲ့သူတွေ၊ ကျွန်တော်လို ဒုလ္လဘရဟန်းဘောင် ရောက်သွားသူတွေ အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံဖြစ်ကြပုံကို မဆုံနိုင်ကြတော့ ကုန်စင်အောင် မသိနိုင်ကြတော့။ ကျွန်တော်တောင် ဒုလ္လဘရဟန်းဘဝမှာ ဘာလိုလိုနဲ့ (၁၈-ဝါ)တောင် ရှိလာနေပြီ။
#ဆက်ရန်ရှိ
