Part-3
ရေနံ့သာ ခင်ခင်ကြီး - အပိုင်း(၁)
မောင်သိန်းဆိုင်
သည်တော့လည်း သေဆုံးသူနှင့် ဒေါ်ရေနံ့သာခင်ခင်ကြီးတို့ မည်သို့မည်ပုံ အဆက်အဆံ ရှိခဲ့သည်၊ တစ်ချိန်က မည်သို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ဆိုခြင်းများအပေါ် လူတို့ စိတ်ဝင်စားလာသည်။ သိနားလည်လိုလျက် ရှိကြသည်။ သို့တိုင်အောင် ယင်းအဖြစ်သည်ကား ဆက်လက်၍ ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်ဖွယ်သာလျှင် ရှိခဲ့သည်။ မည်သူကမျှ ဖော်ထုတ်နိုင်စွမ်း မရှိခဲ့။ သို့ဖြင့် ရာဇဝတ်ကြောင်းအရ တရားစွဲဆိုမှုခံရခြင်းတွင် သူမ၏နှလုံးသားပြဿနာက တခြား၊ ဥပဒေရေးရာက တခြားအဖြစ် နားလည်ထားကြသည်။
ဥပဒေဆိုသည်ကို ဒေါ်ရေနံ့သာခင်ခင်ကြီး များစွာ မကျေနပ်။ ဥပဒေသည် တဒင်္ဂဖြစ်စဉ်အပေါ်တွင်သာ မူတည်ချမှတ်သော အရာ ဖြစ်သည်။ တဒင်္ဂဖြစ်စဉ်၏ နောက်ကွယ်မှ သမိုင်းကြောင်းကို မျက်ကွယ်ပြုထားတတ်သည်ဟု ထင်သည်။ ဥပဒေသည် အချိန်ကာလတည်းဟူသော ပယောဂတစ်မျိုးကြောင့် အဂတိ လိုက်စားသည်ဟု ထင်သည်။ မိမိ၏ဘဝ၊ မိမိနှင့် အသတ်ခံရသူတို့၏ ကာလများစွာက ကြောင်းရာဖြစ်ပျက်များကို မျက်ကွယ်ပြုသည်ဟု အထင်ရောက်သည်။ စင်စစ်တွင် ဒေါ်ရေနံ့သာခင်ခင်ကြီး၏ သတ်ဖြတ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသူမှာ သည်ဘဝ၊ သည်လောက၊ သည်အသက်၊ သည်အရွယ်အထိ သူမ၏အချစ်မြတ်နိုးရဆုံးသောလူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဆို ခြင်းကို ဥပဒေသည် လုံးဝ သဘောမပေါက်ချေတကား။
သည်အတွေးကြောင့် ဒေါ်ရေနံ့သာခင်ခင်ကြီးသည် သဲ့သဲ့မျှ ပြုံးလိုက်မိလေသည်။ ထိုအပြုံးကား နာကြည်း ခံပြင်းရခြင်းမှ တွန်းကန် ပွင့်ထွက်လာရသော အပြုံး။ သို့မဟုတ် . . . မဲ့ပြုံး။ ဒေါ်ရေနံ့သာခင်ခင်ကြီးသည် မျက်လုံးများကို မှေးမှိတ်ထားလိုက်သည်။ အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားမိခြင်းကား မဟုတ်၊ ဝေးအတိတ်မှ ဖြစ်ရပ်များဆီသို့ စိတ်အာရုံကို လွင့်ပါးလိုက်စေခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ထိုအခါ ... ဒေါ်ရေနံ့သာ ခင်ခင်ကြီး၏အတွေးအာရုံသည် ကျဉ်းမြောင်းမည်းမှောင်နေသော အခန်းထဲမှ ရုန်းကန် တိုးထွက်သွားလျက် အဝေးသို့ လွင့်ပြန့်သွားသည်။ ရွေ့ လျားသွားသည်။ လျင်မြန်သော အဟုန်ဖြင့် မိုင်ပေါင်းမြောက်မြားစွာကို တစ်ခဏချင်း ဖြတ်ကျော်နိုင်စွမ်း ရှိခဲ့သည်။
အမြင်အာရုံသို့ ဖုန်းဆိုးမြေ၏ အသွင်အပြင် ဝင်ရောက်လာသည်။ ကြမ်းတမ်းခြင်း၊ ခက်တရော်ခြင်း၊ ခြောက်သွေ့ခြင်း၊ ပူလောင်ခြင်း စသည်တို့ဖြင့် ဖြန့်ကြက်ထားသော မြေပေါ်မှာ တည်ရှိနေသည့် မြင့်မားသော သံငြမ်းစင်၊ အထုအထည် ကြီးမားသော သံလှောင်ကန်ကြီးများ၊ အစဉ်မပြတ် လှုပ်ရှားနေသော စက်ရုံများ၊ မိုးမိုးမတ်မတ် ထိုးထိုးထောင်ထောင်ရှိသည့် မီးဖိုခေါင်းတိုင်များ၊ ခေါင်းတိုင်မှနေကာ ကောင်းကင်သို့ ပျံ့လွင့်နေသည့် အခိုးအငွေ့များ၊ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လှုပ်ရှားနေသည့် မောင်းတံများ၊ ပျားပန်းခပ်မျှ လှုပ်ရှားသွားလာနေသည့် လူအများ စသည်တို့သည် အမြင်အာရုံသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် သူမ၏မျက်လုံးအစုံဝယ် မောင်မောင်ဦး၊ ခင်မောင်ညွန့်၊ ဦးအောင်ခန့်၊ ဒေါ်မြလေး၊ ဦးကောင်းမိုး၊ ဒေါ်သူဇာ၊ မဝင်းရီ၊ ကိုညိုထွန်း စသူများ၏ ရုပ်အသွင်တို့ ထင်ဟပ်လာသည်။ ထိုသူတို့နှင့် စပ်လျဉ်း၍ ငိုခဲ့ရ၊ ရယ်ခဲ့ရ၊ ဆွေးခဲ့ရ၊ တမ်းတခဲ့ရ၊ ကြည်နူးခဲ့ရ၊ နာကြည်းခဲ့ရခြင်း စသည့်ဝေဒနာများသည် ရင်ထဲမှာ ပြန်လည်ပေါ် ပေါက်လာသည်။
သို့နှင့်အမျှ ... ဒေါ်ရေနံ့သာခင်ခင်ကြီး၏ အကြားအာရုံသို့ ဧရာဝတီမြစ်၏ရေစီးသံ၊ လှိုင်းကြက်ခွပ်သံ၊ ဂယက်ပွက်သံတို့သည်လည်း တိုးတိတ်ညင်သာသော အသံအဖြစ် သဲ့သဲ့ညင်းညင်းမျှ ပျံ့လွင့်ရောက်ရှိလာပြန်လေသည်တည်း။
အပိုင်း(၂)ဆက်ရန်>>>
------------------
မေတ္တာဖြင့်
သောကြာကြိုက်သောစာစုများ စာပေပေ့ခ်ျထဲမှ ကူးယူမျှဝေပေးပါသည်။