" လွှတ် ချ နိုင် တဲ့ အခါ ~~~
ကျွန်မ" သိလိုက်ရတာ တစ်ခုက
လူတစ်ယောက် ကိုလွှတ်ချနိုင်တဲ့ အခါ
ပိုကောင်းတဲ့ ဘဝ"တစ်ခုက ကိုယ့်ရှေ့
တည့်တည့်ကို ဆိုက်ဆိုက် မြိုက်မြိုက်
ရောက်လာ ခဲ့တယ် ဆိုတာ ပါဘဲ"
လူတစ်ယောက်ကို လွှတ်ချနိုင်တဲ့
ခံစားချက် မှာ လွှတ်လပ်မှုတွေရှိတယ်"
ထင်သလောက် မဆိုးဝါးပါဘူး"
တန်ဖိုးမသိတဲ့သူကို
နားလည်မှုပေးလေ ပိုနာကျင်ရလေမို့
ကိုယ့်ဂရုစိုက်ပေးမှု တွေ
အားလုံးကို လျစ်လျူရှူ့ထားတဲ့ သူ့ကို
စိတ်မာမာနဲ့ပဲ စွန့်ခွာဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်
အရင်လို သူ့ကို အချိန်တိုင်း
စောင့်ကြည့်နေတာမျိုး
သူ နေမှကောင်းရဲ့လား အဆင်ရော
ပြေရဲ့လားဘာဖြစ်နေမလဲ
ဘယ်သွားနေမလဲ ဆိုတာက အစ
ကျွန်မ" စိတ်မဝင်စား မိအောင် ကြိုးစားတယ်"
မေ့မေ့ ပျောက်ပျောက် မေ့ထားလိုက်တယ်"
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့~~
ဒဏ်ရာတချို့က သူ့ကိုမြင်တိုင်း
သွေးစိမ်းရှင်ရှင် ထွက်တယ်
ဒါကြောင့်....တမင်မသိချင်လို့
မသိသလို နေလိုက်တယ်"
အစပိုင်းမှာတော့..
ဝမ်းနည်းတာ လိုလို ရှိပေမယ့်
တဖြည်းဖြည်း ကျွန်မ" နေသားကျ လာခဲ့တယ်"
ဒါဟာ....
နေနိုင်လွန်းလို့ ဆိုတာထက်
အသည်းမာပြဖို့ လိုအပ်လာတဲ့
အခြေနေမို့ဖြစ်ရင်လည်းဖြစ်မှာပေါ့။
ရှေ့လျှောက် နာကျင်မှု တွေ ကို စိုက်ပျိုးပြီး
အနာတရ တွေနဲ့ မရှင်သန်ခြင် တော့ဘူးလေ။
ကျွန်မ စိတ်ကုန်သွားတယ် ဆိုတာ
နားလည်မှု တွေ အဆုံးထိပေးခဲ့ပြီးပြီလို့
အဓိပ္ပယ် သက်ရောက်ပါတယ်"
စိတ်မကောင်းစရာက
ဘဝ"မှာ ကျောခိုင်းသင့်တဲ့
လူတွေဟာ ကိုယ့်ဘက်က သံယောဇဉ်
ပိုရတဲ့ သူတွေချည်းပဲ ဖြစ်နေတတ်တယ် ?
ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူး..
သူ့ရဲ့တန်ဖိုးမထားတတ်မှုက ကိုယ့်ရင့်ဘက်ကို
လာလာစိုက်တဲ့ ဓားချက်တွေလိုပဲ
" သိပ် ကို နာကျင်ရလွန်း ပါတယ်..."
ဒါကြောင့်.....နာနာ ကျင်ကျင် နဲ့ဘဲ
တစ်ကြိမ် တခဏ နာကျင်မှုကိုပဲ
ရွေးချယ်ခဲ့လိုက်တယ်"
အဲဒီနောက်ပိုင်း...
ကျွန်မ" ပိုပျော်ရွှင်လာတယ်"
အသစ်တွေ့သွားလို့တော့ မဟုတ်ဘူး
လွှတ်ချသင့်တဲ့ သူကို လွှတ်ချလိုက်လိုပါပဲ။
လောကမှာ ~~
ဘယ်လောက်ပဲ မြတ်နိုးနေပါစေဦးတော့."
ကိုယ့်လူ မစစ်မှန်ရင်တော့...
ကြံဖန် လွဲ သွား ရတာပါပဲ"
အခုချိန်ကြေကွဲပေး ရခြင်းတချို့က
ကိုယ်ပျော်ရွှင်ရ ဖို့အတွက်ပါ။
ဒါဟာ
ကျွန်မ သိတဲ့ လူတစ် ယောက်ကို
လွှတ်ချနိုင်လိုက်တဲ့ ခံစားချက်ဆိုတာ
