Part-3

- ထိုအဖွဲ့ခွဲများအားလုံးက ၁၉၆ဝ ပြည့်လွန်နှစ်များတွင် မီယာမီ၌ တွေ့ ဆုံကြသောအခါ အပြန်အလှန် အသံလွှင့်ရေးစနစ် MBS ၏ဌာနခွဲ တစ်ခုဖြစ်သော WIOD အသံလွှင့်ရုံ၌ ညစဉ်အသံလွှင့်ခွင့်ရသည်။ မီယာမီ ဟယ်ရာဒ်သတင်းစာက မီယာမီ၌နေသည့် လေသူရဲဟောင်းတစ်ဦးနှင့် တွေ့ ဆုံစေသည်။ ထိုသူသည် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်းက ဂျာမန်လေယာဉ် ခုနစ် စင်းကို ပစ်ချခဲ့ပြီး ယခုအခါ၌ စတော့ဈေးနှုန်းများ စိစစ်သုံးသပ်သည့် သူလုပ်လျက်ရှိသည်။ သတင်းစာက ကျွန်တော့်ကို ထိုသူနှင့် ကျွန်တော်၏ ထုတ်လုပ်သူတွေ့ဆုံကာ အသံလွှင့်ရန် အကြံပြုကြသည်။ ထိုသူ၏ဇာတ်လမ်း ကိုပါ ထည့်သွင်းမည်ဟုဆိုကြသည်။
ထိုသူနှင့် အသံလွှင့်မည်ကို ကြိုတင်၍ စီစဉ်ထားကြသည်။ အသံလွှင့်ရန် စီစဉ်ထားသည့်အချိန်မှာ ၁၁ နာရီမှ ၁၂ နာရီအထိ ဖြစ်သည်။ သတင်းစာ က သတင်းထောက်တစ်ယောက်နှင့် ဓာတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်ကို လွှတ်မည်ဟုဆိုသည်။
စတူဒီယိုခန်းမထဲသို့ သူရောက်လာသည့်အခါ သူ့ကိုလက်ဆွဲနှုတ် ဆက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ့လက်တွေ ချွေးများထွက်နေပြီး ပြန်၍ နှုတ်ဆက်စကားပြောသံကို မကြားရ။ သူ့အနေဖြင့် အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားတုန် လှုပ်နေသည်။ မှန်ပါသည်။ ဤသူအနေဖြင့် လေယာဉ်ပျံတစ်စီးကို ပျံသန်း နိုင်သည့် အခြေအနေ၌ လုံးဝမရှိ။
ငါးမိနစ်ခန့် သတင်းများလွှင့်ပြီးနောက် ၁၂ နာရီ ၅ မိနစ်အချိန်တွင် အေ့စ်ဆက်စ်အသင်း၏ နောက်ခံသမိုင်းကို တင်ပြသည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော်က သူ့ကို ပထမဆုံးမေးခွန်းမေးသည်။
“ခင်ဗျားဘာဖြစ်လို့ လေသူရဲတစ်ယောက်အနေနဲ့ တာဝန်ထမ်း ဆောင်ခဲ့တာလဲ” “ကျွန်တော်မသိဘူး”
“ခင်ဗျား လေယာဉ်မောင်းရတာကို သဘောကျလို့လား”
“ဟုတ်ကဲ့”
“ခင်ဗျားဘာဖြစ်လို့ လေယာဉ်မောင်းရတာကို သဘောကျရတာလဲ”
“မသိဘူး”
တခြားမေးခွန်းအချို့ ကို ထပ်မံမေးသည်။ ထိုသူ၏အဖြေမှာ ဟုတ် တယ်၊ မဟုတ်ဘူး၊ သိတယ်၊ မသိဘူး ဟူ၍မျှသာဖြစ်သည်။ ထိုထက်မပို။ စတူဒီယို ခန်းမထဲရှိနာရီကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အချိန်မှာ ၁၁ နာရီ ၇ မိနစ်သာရှိပြီး ပြောစရာဆိုစရာ ကုန်နေပြီ။ ထိုသူ့ကို ဘာမျှဆက် လက်မေးမြန်းစရာ မရှိတော့ပေ။ သူသည် သေလုမတတ် အမှန်တကယ်ပင် ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ သတင်းစာလည်း အရှက်တကွဲ ဖြစ်တော့မည်။ ကျွန်တော်လည်း နာမည်ပျက်တော့မည်။ လူတိုင်းက ထိုအတွေးကိုပင် တွေးနေကြသည်။ ကျွန်တော်တို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ။ နောက် ထပ်မိနစ် ၅၀ ကျန်နေသေးသည်။ မီယာမီ၌ရှိသည့် သောတရှင်များသည် စက္ကန့်အနည်းငယ်အတွင်း ရေဒီယိုများကို ပိတ်ပစ်ကြတော့မည်၊၊

#ဆက်ရန်ရှိ