ဘေဘီလုံမှာ ဗိုက်အပူဆုံးပုဂ္ဂိုလ်
ငါမဖတ်ဖူးခဲ့ဘူး။ ငါ့ထန်းလျက်ခဲ
ဘယ်သူရွှေ့ ငါမသိခဲ့ ဘူး။
၁၆ နှစ်သားမှာ ငါသိခဲ့တာပင်လယ်ဝံပုလွေ။
ငါ့သမ္မာကျမ်းစာဟာအဲ့ဒီစာအုပ်။
ငါ့ဘုရားသခင်ဟာဝံပုလွေလာဆင်။
နှလုံးရည်နဲ့ယှဉ်ပြိုင်လို့ မရတော့တဲ့အခါ
လက်ရုံးအားကိုးရလိမ့်မယ် ဆိုတဲ့
ဉာဏ်အလင်းကို ငါရခဲ့တယ်။
ငါအလင်းပွင့်ခဲ့တယ်။ ဒါမှမဟုတ်
ငါဟာ မိုက်ကန်းဆိုးသွမ်းခဲ့တယ်။
ငါ ဖဲချတယ်။ ငါ ဓားမြှောင်ခါးကြားထိုးတယ်။
ငါ မူးယစ်ဆေးသုံးခဲ့တယ်။
ငါ စတိုင်းဘတ်ကြိုက်တယ်။
ငါ ခရိုနင်ကြိုက်တယ်။
ငါ ဘိုင်ရွန့်ကဗျာတွေ အလွတ်ရတယ်။
ငါ လက်သီးပုန်းကိုင်တယ်။
ငါ ချိန်းကြိုး ကိုင်တယ်။
ငါ့ ဆံပင်တွေ ရှည်ခဲ့တယ်။
ငါ သိဒ္ဓတ္ထဖတ်တယ်။
ငါ ဒေါင်းနွယ်ဆွေ ဖတ်တယ်။
ငါ မောင်ခိုင်မာ့ကဗျာတွေ အလွတ်ရခဲ့တယ်။
ငါဟာ အင်မတန်ဒေါသကြီးခဲ့တယ်။
ငါဟာ လက်စားချေတတ်တယ်။
ငါဟာ အင်မတန် သည်းခံတတ်ခဲ့တယ်။
ငါ့ တစ်ကိုယ်လုံး အမုန်းမီးလျှံတွေ
ထိန်ထိန်လင်းခဲ့တယ်။ ငါ့အချစ်ကြောင့်
ငါ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ သစ္စာပန်းတွေ
ရဲပဒေါင်းခတ်အောင် ပွင့်ခဲ့တယ်။
ငါ မှောင်ခိုကုန်ကူးတယ်။ ငါ့လွယ်အိတ်ထဲမှာ
မာ့က်စ်ရဲ့ ပြင်သစ်လူတန်းစား တိုက်ပွဲစာအုပ်
ပါတယ်။ ငါ ပင်လယ်ဆိပ်ကမ်းမှာ
ရေခဲရိုက်ငါးတွေ သယ်ပိုးတယ်။
ငါ ကူလီတွေနဲ့ အရက်မူးတယ်။
ငါ တက္ကသီလာတစ်ခုမှာ
ပညာတတ်တွေနဲ့ ဆွေးနွေးငြင်းခုံတယ်။
ငါ ဖာနန်ဒို ဆောကို သိတယ်။
ငါ တာရေးဂါးကို သိတယ်။
ငါ ဘတ်ကို သိတယ်။
ငါ မီးပွိုင့်မှာ စံပယ်ပန်း ရောင်းတဲ့
ကောင်လေးကို သိတယ်။
ငါ နန်းမေမေကြည်ကို ချစ်တယ်။
ငါ ထမင်းရောင်းတဲ့
ကျောက်ဘီလူးရဲ့မိန်းမကို မုန်းတယ်။
ငါ့မှာ သမီးလေးတစ်ယောက်ရှိရင်
ကောင်းမယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်တယ်။
ငါ မနာလိုဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့် ငါချစ်တယ်။
ငါ အသည်းမာတယ်ဆိုတာ မဟုတ်ဘူး၊
ငါ့မှာ မာစရာ အသည်းနှလုံးကို
မရှိဘူးဆိုတာ ငါပြောတယ် ။

ငါဟာ တစ္ဆေသင်္ဘောကို ရွက်လွှင့်နေတဲ့
ဝံပုလွေတစ်ကောင် ဖြစ်တယ်။
မင်းတို့သိဖို့ ငါထပ်ပြောမယ်။
ငါဟာ ဝန်ရိုးစွန်းဖက်ကို
နောက်မဆုတ်တမ်း ရွက်လွှင့်နေတဲ့
အထီးကျန် ဝံပုလွေ တစ်ကောင်ဖြစ်တယ် ။

[ ပါပီယွန် ]

▪️ ဝံပုလွေပါပီ ▪️