ပြန်မရနိုင်တဲ့ တစ်ချိန်က မြန်မာ့သင်္ကြန်

ကျွန်တော်တို့တတွေ ငယ်စဉ်က သင်္ကြန်အချိန်အခါ နီစလာပြီးဆိုရင် သင်္ကြန်မရောက်ခင် (၁)လလောက်အလိုကတည်းက သင်္ကြန်ကားငှါးဖို့ ဘော်ဒါတွေ ပိုက်ဆံကြိုစုကြ ဒီလိုအချိန်မျိူးတွေဆို လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေမှာ လူငယ်တွေ ရပ်ကွက်ထဲပျောက် အိမ်တွင်းအောင်းပြီး မုန့်ဖိုးလေးတွေစုကြပြီ။

ဂျစ်ကားလေးတွေ ငှါးပြီး ကားရှေ့စက်ပေါ်မှာ ထိုင်ရဖို့လူကြီးတွေနဲ့ အပြိုင်နေရာ လုတာလဲ အမော၊ရှေ့ခန်းမရလို့နောက်ခန်းဆိုရင်လဲ မဏ္ဍပ်ကြီးတွေရောက်ရင် မိန်းကလေးတွေကို အလယ်မှာထား မီးသတ်ပိုက်ကြီးတွေ ထိုးတာကို ကျောကော့ခံပြီး ကိုယ့်ကောင်မလေးများ ပါလာရင် သူရဲကောင်းကြီးလုပ်ရတာလဲအမောပေါ့ဗျာ။အရက်ဘီယာဆိုလဲ လက်တည့်စမ်းတဲ့အရွယ်ဆိုပေမဲ့ လွန်ကျူးတဲ့အထိ မဖြစ်ခဲ့ဘူး။ခုခေတ်လို့ ဆေးပြားတွေ ဘောလုံးတွေ မရှိ အရမ်းအေးချမ်းခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေပေါ့။

နေ့လည်ချိန် နားပြီးဆိုရင် ကန်တော်ကြီးပန်းခြံထဲတွေ ပြည်သူ့ရင်ပြင်ထဲတွေမှာ ကားလေးကိုသွားရပ် ခုခေတ်လို စျေးကြီးတဲ့ ဆိုင်တွေမရှိခင်က လမ်းဘေးစျေးဆိုင်လေးက အသုတ်တွေစားကြ၊ဆမူဆာတွေ၊ကော်ပြန့်ကျော်လေးတွေစား တစ်ရေးတစ်မောအိပ်သူကအိပ် ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ ကောင်မလေးများပါရင် Gtalk အကောင့်နာမည်လေးတောင်းပေါ့(ခုခေတ်လို့ Facebook အကောင့်တွေမရှိခင်က Gtalk လေးနဲ့ပဲ ဆက်သွယ်ရတာပေါ့)

မဏ္ဍပ်ကြီးတွေမှာဆိုရင် အကျွေးအမွေးတွေနဲ့ မဏ္ဍပ်ကြီးတစ်ခုဝင်လိုက်ရင် ဗိုက်ဖောင်းအောင်စားလို့ရတဲ့အချိန်ပဲလေ၊မြန်မာ့ရိုးရာအကအလှလေးတွေကို ကြည့်ရင် ပျော်ရွှင်ရတဲ့အချိန်လေးတွေပေါ့။ခုခေတ်လို EDM တွေမရှိစဉ်ကလဲ ပျော်စရာ သိပ်ကောင်းခဲ့တာပေါ့။

ငှါးလာတဲ့ကားကြီးပျက်သွားလို့ အိမ်ပြန်နောက်ကျလဲ မိဘတွေက စိတ်မပူကြဘူး၊ဖုန်းတွေမရှိတဲ့အချိန်ဆိုပေမဲ့လဲ အချိန်တန်ရင် အိမ်ရောက်လာမှာပဲဆိုပြီး စိတ်မပူကျသေးတဲ့အချိန်ပေါ့။ငှါးလာတဲ့ကားကြီးပျက်ရင် ဝိုင်းတွန်းရင် စနောက်ကျပျော်ကြရတဲ့အချိန်လေးတွေကလဲ အမှတ်ရစရာတစ်ခုပဲလေ။

ငါတို့အတွက် သင်္ကြန်ဆိုတာ EDM ပွဲတခုထက်ပိုခဲ့တယ် , သင်္ကြန်ဆိုတာ အပျော်ကဲပြီး အပျက်ဖြစ်နေတဲ့ ပွဲတခုလဲ မဟုတ်ခဲ့ပြန်ဘူး , သင်္ကြန်ပြီးသွားရင်တောင် တထောင့်တညပုံပြင်လို ၆ လလောက်ထိ ပြောစရာမကုန်တဲ့ အမှတ်တရတွေနဲ့ ပျော်စရာတွေ ငါတို့နှလုံးသားထဲထိ စွဲကျန်ခဲ့တယ် ....

ဒီလို သင်္ကြန်တွေကို ငါတို့ ပြန်မရနိုင်တော့ပါဘူးလေ...