မ်ိုးဟာ အလွမ်းတွေ သယ်ဆောင်လာတတ်တယ်တဲ့။
က်ိုယ်တို့ဟာ သည်းသည်းမည်းမည်းရွာတဲ့မိုးနဲ့အတူ
ကော်ဖီပူပူလေးသောက်ရင်း …
ဖတ်လက်စ စာအုပ်လေးကို ဆက်ခံစားရင်း…
အဆွေးသီချင်းလေးတွေနားထောင်းရင်း …
လူတစ်ယောက်ကို လွမ်းမ်ိတတ်ကြစမြဲပဲလေ။
သစ်ရွက်လေးတွေပေါ် တစ်စက်တစ်စက်ကျလာတဲ့
မိုးရေစက်လေးတွေကို ကြည့်ငေးရင်း လွမ်းမောနေရတဲ့
ခံစားချက်ပေါ့… ။ အမှတ်တရတွေရဲ့ ထိုးနှက်မှုနဲ့
ဒီရာသီရဲ့ ဝမ်းနည်းစေမှုတို့ရဲ့ကြား လွမ်းဆွတ်ခြင်း
အရသာဟာ ပိုပေါ်လွင်လာလေလေ … ဘဝထဲမရှိတော့
တဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ပိုပြီးသတိရမိလေလေပါပဲ။
နောက်ဆက်တွဲကတော့… အတိတ်နေ့စွဲတွေဆီက
အတောမသတ်နိုင်တဲ့အတွေးတွေ တစ်ဖန်အသက်ပြန်
ဝင်လာပြီး တစ်နေ့တာကို လွှမ်းခြုံသွားတာ။
မိုးသည်းတဲ့နေ့တွေမှာ ကိုယ့်မျက်ရည်က
အတိတ်ဆိတ်ဆုံး ဖြစ်နေလောက်မှာပါ ။
ဘယ်သူမှမသိလည်းဖြစ်တဲ့ နာကျင်မှုတွေမို့
တစ်ယောက်တည်းပဲ တ်ိတ်ဆိတ်စွာဆက်ပြိုလဲနေပါရစေ ...
ထွက်ခွာသွားသူဟာ ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာတော့တာမို့ ...
#oak
#ထွက်ခွာသွားသူဟာဘယ်တော့မှပြန်မလာခဲ့ပါ
#၆၅၀၀ကျပ်
