♥️ဂျပန်ကငွေရှာလို့ပဲကောင်းတာ
ကိုယ့်အတွက်တော့ တစ်သက်လုံးနေဖို့အဆင်မပြေဘူး။
ဂျပန်မှာအလုပ်ရှိရင်ငွေဝင်ပေမယ့် ကုမ္မဏီဝန်ထမ်း
ပုံမှန်လူ၁ယောက်ရဲ့ဝင်ငွေက (လူ၂ယောက်စာ)
ရေရှည်လူတန်းစေ့နေနိုင်ဖို့ခက်ခဲတယ်။
ဇနီးရဲ့လစာက (လူ၂ယောက်စာ)စားဝတ်နေရေးပြေလည်ရုံလောက်သာရှိပြီး၊ ဝင်ငွေပိုများတဲ့အမျိုးသားရဲ့လစာကို
စုနိုင်ကာမှ တော်ရာကျမယ်။
ဘာကြောင့်ဆိုရင် အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ
ပင်စင်ငွေလေးရယ်၊ စုထားတဲ့ငွေလေးရယ် ပေါင်းမှသာ
အဖိုးအဖွား၂ယောက် ချောင်လည်နိုင်မယ်။
♥️ဂျပန်မှာက အိုမင်းလာတဲ့အခါ
သားသမီးကမိဘကို ပြန်ထောက်ပံ့နိုင်တာ ရှားတယ်။
ကိုယ့်အသိထဲ (အသက်၆၀)ကျော်မိဘက
သားသမီးကို ခုထိ စားစရာပို့ပေး၊ နှစ်သစ်မုန့်ဖိုးပေးတာပဲကြားဖူးတယ်။
မိဘကို လစဉ်ပြန်မထောက်ပံ့ကြဘူး။ မိဘအိမ်လာလည်တဲ့အခါမှ မုန့်ဝယ်လာတာက ဂျပန်ရိုးရာဖြစ်နေပြီ။
မိဘမှာပင်စင်ငွေနဲ့ စုငွေသာမရှိရင်
စားဝတ်နေရေးအဆင်ပြေဖို့တောင် ခက်ခဲတယ်။
ဆေးရုံဆေးခန်းကုန်ကျငွေဟာ
ကျန်းမာရေးအခွန်မဆောင်ထားရင် ရိုးရိုးဖျားတာတောင် မြန်မာငွေ ၃~၄သိန်းကုန်ကျနိုင်တယ်။
အိမ်နီးနားချင်း၊ ဘေးအိမ်အသိဆိုတာမျိုးမရှိဘူး။
အထီးကျန်စွာ တိတ်တိတ်လေးသေဆုံးနေတဲ့
အဖိုးအဖွားတွေအများဆုံးရှိတဲ့နိုင်ငံထဲပါတယ်။
♥️ကြိုးစားနေသရွေ့လစာတိုးတဲ့နိုင်ငံ
တစ်နေ့၄နာရီလုပ်ရုံနဲ့တောင် နေနိုင်စားနိုင်တဲ့နိုင်ငံဆိုပေမယ့်
“လမ်းဘေးမှာအိပ်နေတဲ့အိမ်ရာမဲ့တွေက
လက်မလှုပ်ရင် ပါးစပ်မလှုပ်နိုင်ဘူး”ဆိုတဲ့
အခြေခံအချက်ကိုပြနေတယ်။
အပြင်ပန်းကျော့ရှင်းနေပေမယ့်
ဖြစ်သလိုဘဝကိုရှင်သန်ရင်း
ကြွက်တွင်းလိုအခန်းလေးထဲနေတဲ့သူတွေရှိတယ်။
ငယ်တုန်းကျောင်းသေချာတက်၊ အလုပ်ကောင်းကောင်းဝင်
စာမေးပွဲတွေဖြေ၊ လစာတိုးအောင်လုပ်
ပင်စင်ငွေသွင်း၊ အရစ်ကျအိမ်ဖိုးသွင်း၊
တက္ကသိုလ်ဝင်ကြေးအရစ်ကျသွင်း…
ဒီလိုနဲ့အသက်၆၀ လောက်မှ အကြွေးကင်း၊
စုထားတဲ့ငွေ၊ အလုပ်ကပေးတဲ့ပင်စင်ကြေးငွေ၊
အသက်၆၅နှစ်မှ နိုင်ငံကလစဉ်ပြန်ပေးတဲ့ပင်စင်ငွေနဲ့ ကျန်တဲ့ဘဝကိုဖြတ်သန်းတာက ပုံမှန်ဂျပန်တစ်ယောက်ရဲ့ဘဝပါ။
♥️ယဉ်ကျေးပေမယ့် စိမ်းကားကြတယ်။
နွေးထွေးပျူဌာပေမယ့် နေနိုင်ကြတယ်။
ဂျပန်တိုင်းတက်ကြွပျော်ရွှင်ပုံဖမ်းနေကြပေမယ့်
အတွင်းထဲမှာ ပြိုကွဲနေကြတယ်…
အဖေအမေတို့က ဂျပန်မှာအိမ်ဝယ်ဖို့လို့ပြောပေမယ့်
ဒီမှာငွေရှာဖို့သာနေတာဖြစ်ပြီး ပင်စင်ယူပြီးတဲ့နေ့
အိမ်ပြန်ဖို့သာ နေ့တိုင်းတွေးနေတာပါ။
♥️ဒါ့ကြောင့်ခုထဲက သတ်သတ်မှတ်မှတ် ငွေစုတယ်
အနာဂတ်အတွက်အစီအစဉ်တွေချတယ်။
ရင်းနှီးမြှုပ်နှံတယ်။
♥️နှစ်၄၀နီးပါး Building and factory design
အတွေ့အကြုံတွေကို Juniors တွေဆီ
လက်ဆင့်ကမ်းပေးချင်တယ်။
ကိုယ်အသက်ကြီးတဲ့အခါ အားငယ်ဝမ်းမနည်းချင်ဘူး
အခန်းကျဉ်းလေးထဲ အထီးကျန်မနေချင်ဘူး
မြန်မာစကားပဲနေ့တိုင်းကြားချင်တယ်
ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေသိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းနဲ့ နေချင်တယ်
ပုဂံ၊အင်းလေး၊ကျိုက်ထီးရိုး၊ချောင်းသာ၊ပြင်ဦးလွင်
မြန်မာပြည်အနှံ့ ခနခနထပ်သွားမယ်။
♥️ခနလေးပဲပြန်ချင်တာမဟုတ်ဘူး
တစ်သက်လုံးပြန်နေမှာပါ….
စာသားလေးကကိုယ့်စိတ်နဲ့ထပ်တူကျလို့ ကူးယူဖော်ပြခြင်းသာ…
မူရင်းရေးသားသူအား Crd ပါ။