သစ်သီးဒိုင်လုပ်တဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်.
သူ့ရဲ့ တစ်နေ့တာ အမြတ်ငွေကတင် သိန်း ၂၀-၃၀ လောက်ရှိတယ်.
တစ်လဆို သိန်း ၆၀၀-၉၀၀ လောက်အေးဆေး၀င်တယ်ပေါ့.
သူ့ကြည့်ရင် Pajero Model ဟောင်းကားလေးနဲ့ အိမ်ကလည်း မင်္ဂလာဒုံဘက် ခြံကျယ်ထဲ တစ်ထပ်ခွဲတိုက်နဲ့နေတယ်.
သားသမီးတွေကို Private School မှာထားတယ်. English ကိုကျ BC မှာတောင် ထပ်ဆောင်းထားတာ. ကျွန်တော်က ဘာလို့ IS မထားတာလဲမေးတော့ မြန်မာလည်းဆန်စေချင်လို့တဲ့.
သူကိုယ်တိုင်လည်း လူကြီးရှေ့လမ်းလျှောက်ရင်တောင် ခါးအမြဲကိုင်းတယ်. စကားပြောလည်း ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ အမြဲပြောတယ်.
ဝတ်စားတာလည်း brand တွေဘာတွေသိပ်မဝတ်တော့ သူဌေးပုံမပေါက်ဘူးပေါ့လေ.
တစ်ရက် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဆုံကြတော့ တချို့က brand တွေဝတ် စိန်လက်စွပ်ကြီးတပြူးပြူးနဲ့ ငါကတော့ ဘယ်ကုမ္ပဏီမှာ မန်နေဂျာကြီး ငါကတော့ဘယ်သင်္ဘောလိုင်းမှာဘယ်ရာထူးဖြစ်နေပြီ ငါကတော့ အထည်ဆိုင်ကြီးဘယ်မှာဖွင့်ထားတယ်နဲ့ ပါးပါးလေးကြွားကြတာပေါ့လေ. သူ့ကိုဘာတွေလုပ်နေလဲမေးတော့ ဒီလိုပဲ အသီးရောင်းနေတယ်လေကွာလို့ ပြုံးပြုံးပဲဖြေတယ်.
ပြန်ခါနီးနှုတ်ဆက်ကြတော့ တချို့သူငယ်ချင်းတွေက လိုအပ်တာရှိလည်းပြောကွာဆိုပြီး သူ့ပခုံးကိုပုတ်ပြီးပြောသွားတာတွေ့တော့ ကျွန်တော်တောင် ကြားထဲကနေအားနာမိတယ်.
ကျွန်တော်က မင်းဘာလို့ငမွဲလိုပဲနေနေတာလဲ ပြောတော့မှ ငမွဲတွေနားမှာ ဘယ်အခွင့်အရေးသမားမှ ကပ်မနေဘူးကွ.
လူချမ်းသာပုံမပေါက်လေ မိတ်ဆွေစစ်ကိုရလေပဲတဲ့.
credit realfriends
#sto